Żywienie loch prośnych powinno uwzględniać ich potencjał genetyczny, warunki środowiskowe oraz system utrzymania. W karmieniu loch stosuje się zazwyczaj mieszanki o niskim poziomie energii oraz znacznej ilości włókna surowego. Wynika to głównie z faktu, że lochy pobierające paszę do woli, przyjmują zdecydowanie więcej energii, niż wynoszą ich potrzeby bytowe. Znaczny przyrost masy ciała nie jest jednak pozytywnym zjawiskiem ponieważ ma ujemny wpływ na laktację. Odpowiednie odżywianie loch prośnych jest niezwykle ważne ponieważ wpływa na późniejszą ich mleczność.
Cennym składnikiem pokarmowym dla loch prośnych jest w szczególności włókno surowe, które uzupełnia się głównie poprzez podanie typowych komponentów paszowych – zbóż (np. łuski sojowej) i pasz wysokobiałkowych. Najcenniejszą paszą zbożową dla loch jest owies oraz jęczmień jednak jego ilość w mieszankach dla loch prośnych powinna być stosunkowo wysoka. Typowym komponentem w żywieniu loch prośnych są również otręby pszenne, które oprócz wysokiego poziomu włókna zawierają też białko, ale ze względu na zagrożenie mikotoksynami ich udział w mieszankach paszowych dla loch prośnych nie powinien przekraczać 20%. Bogatym źródłem włókna surowego w paszach jest także poekstrakcyjna śruta słonecznikowa, która stanowi dodatkowo źródło białka.
W mieszankach dla loch prośnych zaleca się zastosowanie niemelasowanych wysłodek buraczanych w dawkach nie przekraczajacych 10%. Wykorzystanie suszonych wysłodków buraczanych wpływa na powiększenie przewodu pokarmowego loch, co sprzyja większemu pobraniu paszy w trakcie laktacji. W żywieniu loch prośnych wskazane jest również zastosowanie suszonych owoców i warzyw, które nie tylko wzbogacają mieszanki paszowe w witaminy, składniki mineralne i naturalne kwasy organiczne, ale dzięki bogatej zawartości włókna surowego pozytywnie wpływają na perystaltykę jelit.
Na rynku paszowym dostępne są specjalnie przygotowane preparaty dla loch prośnych, które charakteryzują się wysoko przetworzonym włóknem roślinnym. Zawierają jednak nierozpuszczalne składniki włókna – celulozę i ligninę. Niewątpliwie największą zaletą tego rodzaju produktów jest brak mikotoksyn, których zawartość jest istotnym problemem w innych komponentach paszowych charakteryzujacych się dużą zawartością włókna surowego.