Melasa buraczana to cenny pod względem paszowym, produkt uboczny przemysłu cukrowniczego. Ze względu na wysoką zawartość cukrów, zwłaszcza sacharozy ( 60-70%), która łatwo fermentuje w żwaczu, może uzupełniać dawki zawierające białko, które ulega szybkiemu rozkładowi w żwaczu (np. kiszonka z traw lub przewiędniętej lucerny, pastwisko). Dzięki temu poprawie ulega efektywność syntezy białka mikroorganizmów.
Melasa stymuluje fermentację mlekową, dlatego rozcieńczona z wodą może być używana również jako dodatek do zakiszania np. przy produkcji młóta kiszonego w ilości 1-2% lub 2-4% zakiszanej zielonki.
Zalety stosowania melasy buraczanej:
– poprawia smak, zapach i konsystencję paszy, przeciwdziała pyleniu
– zwiększa pobranie paszy
– melasa korzystnie wpływa na mleczność
– zwiększa procentową zawartość białka i kazeiny w mleku
– zawiera spore ilości potasu i magnezu
– stanowi źródło energii dla mikroorganizmów żwaczowych
– w żywieniu klaczy źrebnych uzupełnia niedobory energii
Dawkowanie:
Bydło mleczne: od 1 do 2kg/szt./dzień, przy czym należy ograniczyć stosowanie melasy u krów zasuszonych
Cielęta starsze, opasy: od 0,5 do 1,5kg/szt./dzień
Tuczniki: od 0,5kg do 0,75kg/szt./zień lub od 0,25 kg do 5 kg melasy na 100 kg masy ciała (maksymalnie 5% udziału w mieszance pełnoporcjowej)
Prosięta: maksymalnie od 1% do 3% udziału w mieszance pełnoporcjowej
Lochy: maksymalnie 3% udziału w mieszance pełnoporcjowej
Loszki i knurki hodowlane: maksymalnie 5% udziału w mieszance pełnoporcjowej
Konie: maksymalnie 1-1,5 kg dla koni o masie ciała 500- 600 kg
